მაყვლის გაშენებისათვის ნაკვეთი კარგად უნდა მომზადდეს: ნიადაგი უნდა იყოს კარგად დამუშავებული – მოხნული და დაფარცხული. აუცილებელია ნაკვეთის სარეველებისაგან წინასწარი გასუფთავება, რადგან გაშენების შემდეგ სარეველების სიჭარბე
პეკანის გამრავლება შესაძლებელია თესლით და ვეგეტაციური წესით. მსოფლიოში გამრავლების ფართოდ მიღებული ხერხია თესლით გამრავლება. გამრავლებისათვის თესლი უნდა ავიღოთ სადედე მცენარეებიდან. სადედე მცენარედ უნდა შეირჩეს საუკეთესო
ხორბლის მოსავლის აღება იწყება მარცვლის სანთლისებური სიმწიფის ბოლო პერიოდში. უფრო მოგვიანებით აღებას თან ახლავს დანაკარგები. ზოგიერთ ჯიშებზე დანაკარგი 30-35%-საც აღწევს. მოსავლის აღების პეროიდში მარცლის ტენიანობა
ხილის კრეფა ყველაზე დაძაბული და საპასუხისმგებლო პერიოდია ატმის ბაღში. არადროულ და მოსავლის არასწორ აღებას შეუძლია მოსავლის დიდი დანაკარგი გამოიწვიოს და შესამჩნევად დააქვეითოს პროდუქციის ხარისხი. კრეფა
მარწყვის მაღალხარისხიანი მოსავლის წინაპირობას წარმოადგენს პირველი ყვავილის მოცილება და მწვანე ოპერაციების ჩატარება, რაც გულისხმობს გამხმარი და განუვითარებელი ფოთლების და სტოლონების რეგულარულ მოცილებას მაღალი მოსავლის უზრუნველსაყოფად.
სტაფილოს გაზაფხულზე დასათესად ნიადაგის დამუშავება ნაკვეთის დასუფთავებით, სასუქების განაწილებით და მზრალად 22-25 სმ სიღრმეზე ხვნით, შემოდგომაზე იწყება. გაზაფხულზე მზრალს 1-2-ჯერ დაფარცხავენ. თესვის წინ, თუ ნიადაგი
თხილის ნერგების დასარგავად მომზადება და დარგვათხილის გამრავლების ყველაზე ადვილი ხერხი ბუჩქის დაყოფით და ფესვის ამონაყრებით გამრავლებაა. მეტი ამონაყრები რომ მივიღოთ, საჭიროა ადრე გაზაფხულზე შერჩეული სადედე
ყვავილოვანი კომბოსტოს მოვლის დროს უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ის ტენის მოყვარული მცენარეა, განსაკუთრებით მოითხოვს დიდი რაოდენობით წყალს ჩითილის და თავის ფორმირების პერიოდში. ნიადაგი უნდა იყოს ნოყიერი
უსახელოური – გაიცანით ვაზის ქართული ჯიშები უსახელოური – წითელყურძნიანი საღვინე ვაზის ჯიშია სინონიმი: ოყურეშული წარმოშობა – რაჭა-ლეჩხუმი გამოიყენება მღალხარისხოვანი სუფრის და ბუნებრივად ნახევრად ტკბილი ღვინის
ნიადაგი ნუში უპირატესობას ანიჭებს შედარებით ტუტე რეაქციის, ზომიერად ნაყოფიერ თიხნარ კარბონატულ ნიადაგებს. შედარებით შეზღუდულია მისი ზრდა ისეთ ნიადაგებზე, სადაც ტენიანობის დიდი ხნით შენარჩუნების საშიშროება არსებობს.